ഗണഗീതം
പാരില്‍ സുമംഗളം പൂത്തുലഞ്ഞീടുവാന്‍
യജ്ഞമായ് തീര്ത്തിടാം ജീവിതത്തെ
നേരില്‍ അനര്‍ഘളം പെയ്തിറങ്ങിടുവാന്‍
നന്മയായ് ഉള്ളം നിറച്ചിടാവൂ (2 )
വാഴ്വേ പരസ്പര ധാരിതം നിത്യമായ്
സത്യം ഗ്രഹിച്ചു മുന്നെറുവോര്‍ നാം
വിണ്ണില്‍ വിളങ്ങിടുന്ന താരവും താഴത്ത്
മിന്നിച്ചിരിക്കുന്ന താരു മോന്നേ (2 )
ഹോമിപ്പതാരാണ് സാനന്തമൊക്കെയും
ലോകര്‍ക്കനന്തമാം ശാന്തിയേകാം
ജീവിക്കുവോരവര്‍ മാര്‍ഗ്ഗമേ സാര്‍ത്ഥകം
മാനസം ദിവ്യമായ് തീര്‍ത്തിടുന്നു (2 )
ഉണ്ണാനുടുക്കുവാന്‍ ഒന്നുമില്ലാത്തവര്‍
എണ്ണാനെഴുത്തിനും ത്രാണിയെറ്റോ
മണ്ണില്‍ പുഴുക്കളായ് നീറുന്ന ജീവിതം
കണ്ണാലറിഞ്ഞുയര്‍ന്നിടുവോര്‍ നാം (2 )
നാവോറുനെയ്യുന്ന കോവില്‍ ചിരാതുകള്‍
നാടിനായ് പുണ്യം ചുരത്തി നില്‍ക്കെ
മെയ്യോടുമെയ്‌ചേര്‍ന്നു കൊയ്തെടുക്കും കതിര്‍
കൊണ്ടു നാം ഗ്രാമം സമൃദ്ധമാക്കും (2 )
സ്വന്തം കരുത്തില്‍ ശിരസ്സുയര്‍ത്തീടുവാന്‍
സ്വാശ്രയ ശീലം വളര്ത്തീടണം
ഗ്രാമചൈതന്യം തുടിച്ചുയര്‍ന്നീടുവാന്‍
നമ്മളെ നമ്മള്‍ ത്യജിച്ചിടേണം (2 )
(രചന : സംഘ സ്വയംസേവകര്‍ )
